عاشورای حسينی

بيچاره چه می کشی خودت را ---------- ديگر نشود حسين زنده
کشند و گذشت و رفت وشد خاک ---------- خاکش علف و علف چرنده
من هم گويم يزيد بد کرد ---------- لعنت به يزيد بد کننده
اما دگر اين کتل متل چيست ---------- وين دسته خنده آورنده
تخم چه کسی بريد خواهی ---------- با اين قمه های نابرنده
آيا تو سکينه يی که گويی ---------- سو ايستمبرم عميم گلنده
کو شمر و تو کيستی که گويی ---------- گل قويما منی شمير النده
تو زينب خواهر حسينی ---------- ای نره خر سبيل گنده
خجلت نکشی ميان مردم ---------- از اين حرکات مثل جنده
در جنگ دو سال قبل ديدی ---------- شد چند کرور نفس رنده
از اينهمه کشتگان نگرديد ---------- يک مو ز زهار چرخ کنده
در سيزده قرن پيش اگر شد ---------- هفتاد و دو سر ز تن فکنده
امروز چرا تو ميکنی ريش ---------- ای در خور صد هزار خنده
باور نکنی بيا ببنديم --------------- يک شرط به صرفه برنده
صد روز ديگر برو چو امروز ---------- بشکاف سر و بکوب دنده
هی بر سر و ريش خود بزن گل ---------- هی بر تن خود بمال سنده
هی با قمه زن به کله خویش ---------- کاری که تبر کند به کنده
هی بر سر خود بزن دو دستی ---------- چون بال که ميزند پرنده
هی گو که حسين کفن ندارد ---------- هی پاره بکن قبای ژنده
گر زنده نشد عنم به ريشت ---------- گر شد عن تو به ريش بنده

سروده ای از ايرج ميرزا شاعر نامدار ايرانی بمناسبت عاشورای حسينی